Герб горада Ліды, наданы 17 верасня 1590 г.
Ejragoła nad rz. Dubissą, w pow. kowieńskim, na trakcie pomiędzy Rosieniami a Kownem, jeden z większych handlowych punktów. Kościół, urząd gminny, asesor; poczta, telegraf i szpital.
Ejsymonty (Wielkie), wieś w pow. i gub. grodzieńskiej. Parafjalny kościół pod wezw. M. B. i św. Jana Nepomucena, wymurowany w r. 1849.
Ejszyszkj, m-ko pow. lidzkiego, gub. wileńskiej, od Lidy w. 35, st. koi. Pol. Bastuny i Biniakouie w. 22. Ks. Erdziwiłł po zawojowaniu r. 1246 Rusi Czarnej nadaje jednemu z wodzów swoich Ejkszowi "Ostrów, kotory po niem nazwań jest Ejkszyszki i wsio pryleżaczoje ko powietu .Ejkszyskomu". Za czasów Olgierda posiada E. Sudemunt, co się podpisał na umowie Witolda z krzyżakami r. 1384: Sudemont de Vesisken. R. 1392 i 1402 nawiedzają je krzyżacy, a w r.1433-Swidrygiełło. R. 1553 powietrze morowe. Już za czasów Jana Sobieskiego rządzi się prawem magdeburskiem, które Stanisław August r. 1792 odnawia R. 1696-1796 przysadek ziemski lidzki. R. 1791-1796 miasto powiatowe. R 1868 mieszkańców ma 1250, domów 250, sklepów 37, karczm 15, gorzelnię, browar piwny, garbarnię i młyn. Pożar r. 1895 niszczy 204 domy; w nim ginie osób 12. Pożar r. 1908 niszczy ul. Raduńską 63 d. Kościół paraf, r. 1413 od Witolda fundowany, r. 1506 przez Aleksandra, a w r. 1522 przez Zygmunta I uposażony. W r. 1852 murowany staraniem ks. Pawła Kalinowskiego-Pawłowicza. Dawniej E. na trakcie wielkiem z Wilna do Krakowa najwięcej uczęszczanym; już najmniej trzy wieki sławią się swojemi targami co czwartek i jarmarkami. Przedmiot handlu bydło i nierogacizna, a dawniej przeważnie konie. Ten ostatni artykół zwabiał do m-ka cyganów, którzy tu w w. XVIII tłumnie się roili. W ten sposób Ejszyszki stały się niejako stolicą cygańską i czas niejaki służyli za miejsce pobytu starszego cygańskiego, zwykle nazywanego królem. "Królem" cygańskim w r. 1780-1795 był szlachcic miejscowy Jakub Znamierowski, a w r. 1795-1799 również szlachcic Miłośnicki. Miasteczko ruchliwe. Ma synagogę, zarząd mieszczański i włościański, szkołę ludową (od r. 1864), stan, aptekę, szpital wiejski, pocztę, telegraf, towarzystwo kredytu drobnego, kasę pożyczkową; r. 1872 -1903 sędzia pokoju i sędzia śledczy
(od r. 1907 w Biniakoniach), leśniczy skarbowy Koniawski. Mieszk. w r. 1897-3196, dziś według danych urzędowych 2448. Z okolic ożywiona emigracja do Ameryki. O lYa w. od m-ka dawne Horodyszcze podobno zabytek chorąstwa Ejszyskiego, co w r. 1568 do pow. lidzkiego zostało przyłączonem.
Erżwiłki, m-ko rządowe w pow. rosieńskim, gub. kowieńskiej, nad rz. Szaltoną, o 30 w. od Rosień. Kościół parafjalny św. Jerzego fundacji biskupa żmudź kiegD Krzysztofa Kirchensteina i kaplica cmentarna. Miasteczko niegdyś należało do biskupów żmudzkich. Zarząd gminny.
Esza jeż. w b. Inflantach polskich, dziś w pow. rzeźyckim, gub.witebskiej, przy trakcie handlowym z Oswieja do Rzęży cy położone, przeszło milę ma długości i obszaru 865 dziesięcin. Prześliczne brzegi wyniosłe oraz dużo wysrpek i wysp z pięknemi gajami. Dobra nad Jeziorem przez czas długi zostawały w dziedziczneni władaniu Hykenów.
Ewersmujła, gub. Witebska, pow. lucyński. Kościół paraf, pod wezwaniem Andrzeja ap., zbudowany w 1771 r. przez M. Karnickiego.