Артыкул прысвечаны тэмпаральнай семантыцы ў вядомым эсэ І. Абдзіраловіча (Канчэўскага) «Адвечным шляхам»: прааналізавана выкарыстанне ў тэксце адметных часавых форм і канструкцый дзеясловаў, паняццяў, слоў і фразеалагізмаў, звязаных з часам, гісторыяй і часавасцю чалавечага існавання, таксама як гэтыя лексічныя і сінтаксічныя сродкі дазваляюць аўтару эсэ развінаць сваю думку і будаваць пэўны вобраз Беларусі, яе культуры і месца ў сусветнай гісторыі. Адметнасці выкарыстання тэмпаральнай семантыкі, якія былі выяўлены намі ў артыкуле, далей інтэрпрэтуюцца ў межах канцэптуальна-метадалагічнай стратэгіі «аналізу выказванняў» М. Фуко, у якасці перфарматыўнага сцвярджэння, разгортвання адметнай часавасці. Часавасці, да якой аднолькава прыналежаць і аўтар, суб’ект выказвання ў «Адвечным шляху», і мы – чытачы дадзенага эсе, і гісторыя, і лёс Беларусі.