Папярэдняя старонка: Ад Лiдскiх муроў 4

Васіль Каламіец. Паэзія 


Аўтар: Каламіец Васіль,
Дадана: 17-12-2001,



Прыгажосць

Усё ідзе табе да твару…

Нібы зрадніліся з табой

І неба сінія абшары,

Й аблокаў цуг над галавой.

І сарамлівая вясёлка,

Што пасля гулкіх перуноў

Нябеснай сцежкай да

пасёлка

Цябе адну вядзе дамоў.

Шчасліва свеціцца ў паглядзе

На ранку буйная раса,

Вузенькая сцяжынка ў

садзе…

І васілёк у валасах…

Заплеценыя туга косы,

Брывей густых круты

разбег…

І сарафан перапялёсы -

Усё на свеце па табе!

Усё вітае, маладую,

Ані шкадуючы святла…

…Ды я і сам таму існую,

Каб ты прыгожаю была!

30.04.99 г.


* * *


Салодкі сон мы быццам снім

У час чароўнага кахання...

Не будзь звычайнага спаткання -

І не было б яго зусім.


* * *


Гул камбайнаў на палях,

Бо жніво бярэ размах.

Толькі сонейка з-за ўзгорка -

Пачынаецца уборка.

З гаспадарак весткі йдуць,

Што "на ўзроўні" сушаць, жнуць!

Толькі дожджык з неба ліне -

Вельмі многа збожжа гіне,

А было гаворкі шмат:

"Ураджай збяром без страт".

17.08.9 9 г.

Выкрыў

Баран, не адчуваючы бяды, Сказаў:

- Ты, Воўча, цягнеш не туды!

З тых час у лесе тым

Спявалася не мала, -

Воўк цягне, як цягнуў,

А Барана не стала.

22.11.99 г.


Рацыяналізацыя

Ветфельчар унёс

прапанову:

Надоі ўдвоіць на карову.

А для таго ў рот той кароўцы

Зубоў дабавіць па каронцы…

Поспехаў няма "пака".

Каб бык, той можа б і

прывык,

А так, заместа малака,

Знайшлі адкушаны язык.

29.08.99 г.

Пакрыўдзіўся

-Нагі мае не будзе тут! , -

Сказаў разгневаны Вярблюд,

На шыі ўбачыўшы ў Каня

Прыгожа вышыты хамут.

Назаўтра з грузам на гарбу

Цягнуў Вярблюд… арбу.

01.09.99 г.


* * *


П'е, гуляе, не працуе,

Дома ў месяц раз начуе.

З малышамі рэжа ў карты!

З ім на вуліцы не жарты!

Можа ўрэзаць пад лапатку-

Аж забудзеш бацьку й матку

І калі на свет радзіўся,

З кім любіўся і жаніўся.

Можа шэйк скакаць на пні

І шумець на ўсе Гарні.

Вельмі ёмкая натура

Вечны "халасцяк" наш Юра!

14.08.97 г.

За некаторых крыўдна

Моладзь моду завяла.

Бародка клінам, што ў казла,

Каля вушэй абвіслі бакі,

Як хвост галоднага сабакі.

На плечы лямцам грыва звісла

І наіграна ўсмешка кісла.

Як кажуць, сталі модныя -

На пеўня мокрага… падобныя.

05.02.99 г.

Сучасная казка

Рыбак ставок вартуе,

Чакае, не нудзіцца…

І рыбку залатую

Выцягвае з вадзіцы.

Яна гаворыць:

- Адпусці!

Адно скажы,

Што трэба?

Здабуду, хоць бы з неба!

- Пашлі на базу кіраваць!

Калі начальствам стану,

Чаго не зможаш ты дастаць,

Я і табе дастану!

25.05.99 г.

 
Top
[Home] [Maps] [Ziemia lidzka] [Наша Cлова] [Лідскі летапісец]
Web-master: Leon
© Pawet 1999-2009
PaWetCMS® by NOX