Вiлiя

Родны кут,

мая Раз i ма,

Мой вясковы

м i лы дом!..

Разгарэўся араб i най

Дзень асенн i

за акном.

Рэчка-В i л i я чакае,

Ц i прыйду ж я да яе,

Хваляй песню калыхае-

Тую,

што ёй лес пяе.

У ёй вадзiца-

чар крынiца:

Ваб i ць светлынёй сваёй.

Як водз i цца

час i мчыцца,

Час i мчыць,

iмчыць за ёй.

Час iмчыць,

i мчыць удалеч,

Не спыняе хв i ля ў лёт.

Зтых няспынных

хв i ляў - хваляў

Збяру думк i ў карагод

I да В i л ii - рачулк i

З i м i выбегу з варот :

Сосны - цётк i

рэхам гулк i м

Загамоняць,

зак i ваюць

Лапкам i c ва i м i мне.

Ну ж i ўвосень

дн i бываюць!-

Светла мне

н i бы ў вясне! …

Сонейка

вясёлым промнем

Зноў казыча мне шчаку, -

Напрастк i

праз лес i поле

З i м да В i лейк i бягу! …