Бацькоўскае шчасце

Як птушаня ў гняздзечку,

як кураня да курыцы,

дзяўчыначка ў пасцельцы

бліжэй да мамы туліцца,

сваёй маленькай ручкаю

за шыю абдымаецца.

Магчыма, гэта шчасцем

бацькоўскім называецца.

Чысцюля

"Ірыначка, Ірынка,

маленькая дзяўчнка,

дзяўчынка-шчабятушка,

ці мыла свае шчочкі?

Ці мыла свае вочкі?" -

пытаюся, усміхаюся,

з Ірынкай забаўляюся.

Ірыначка мне кажа:

"Я ўся была ў сажы,

я мыла свае шчочкі,

і вушкі два, і вочкі.

Я ручкі доўга мыла,

аж не хапіла мыла".

Якая малайчынка,

Дзяўчыначка - Ірынка!

Чамучка

Язычок той не прыціснуць

і пытанняў не спыніць:

Чаму дожджык раптам сціхнуў?

Чаму сонейка не спіць?

Чаму вокны адчынілі,

напусцілі камароў?

Чаму супу наварылі

з памідораў, буракоў?

Па дарожцы будзе бегаць

то ўзад, то ўпярод.

Чалавек усё хоча ведаць,

бо яму ўжо пяты год!