Polskie pismo historyczno- krajoznawcze
na Białorusi

 

 

 

Browary Lidzkie

 

Do czasu przeprowadzenia przez Lidę kolei żelaznej przemysł miejscowy nie miał żadnych widoków rozwoju. Nie można jednakże powiedzieć, że w owym czasie życie przemysłowe w Lidzie po­zostawało bez znaczenia. Dzisiejszy przemysł lidzki posiada swoją bogatą tradycję. Do najstarszych tego rodzaju placówek należą nasze browary.

Jeden z nich założony został w r. 1871 przez Jakuba Papirmejstra. Jak każda zresztą placówka przemysłowa, browar Papirmejstra w pierwszych latach swojej egzystencji przechodzić musiał trud­ności związane z opanowaniem rynków. Produkcja początkowa ograniczała się do miejscowego rynku. Z biegiem czasu dzięki sprzyjającym warunkom browar rozszerzył zasięg produkcji. Ostatnie lata przed­wojenne w dziejach browaru należy zapisać do okresu najlepszego rozkwitu. W tym bowiem czasie browar Papirmejstra ugruntował swoją pozycję w miejscowym przemyśle, podnosząc jakość piwa do poziomu najlepszych browarów krajowych.

W chwili obecnej spadkobiercy założyciela browaru posiadają urządzenia wewnętrzne zgodne z nowoczesnymi wymogami. Zainstalowane dynamo porusza elektrycznością wszystkie motory. W objekcie fabrycznym uruchomiony tartak korzysta również z własnego prądu. W pierwszej połowie 1935 r. kierownictwo browaru zaczęło produkować obok piwa sztuczne wody gazowe. Przedsiębiorswo zatrudnia razem z siłą kancelaryjną 25 osób.

W kilka lat po założeniu browaru przez Jakubn Papirmejstra, powstaje w Lidzie drugi browar. Zakładą go w r. 1876 Nosel Pupko. Z chwilą objęcia kerownictwa przez Mejłacha Pupkę, młoda jeszcze placówka przemysłowa zmieniła swoje oblicze. Wy­posażony w urządzenia techniczne browar zapewnił sobie wielkie możliwości produkcyjne. Dziś, po upływie sześćdziesięciu z górą lat, objekt fabryczny zajmuje trzy duże gmachy murowane. Właściciele browaru bracia Marek i Szymon Pupko zmechani­zowali urządzenia, postawili młyn parowy, uruchomili wytwórnię wód gazowych i zainstalowali własną elektrownię do wewnętrznego użytku. Niezależnie od tego z dniem 2 stycznia 1937 r. zaczyna praco­wać nowourządzony tartak elektryczny. Wobec zmechanizowania zakładu personel robotniczy składa się z 30 osób łącznie z majstrami. Ponad to jest 10 urzędników zatrudnionych w administracji.

Browary lidzkie w porównaniu z innymi tego rodzaju placówkami w Polsce pod względem urządzeń technicznych i jakości produkucji w niczym nie ustępują. Dzięki temu Lida, jako miasto prze­mysłowe, znane jest nie tylko na terenie woje­wództw: wileńskiego i nowogródzkiego, gdzie piwo browarów lidzkich jest najpopularnieisze, ale także w Białostockim i na Polesiu, które to ziemie są obsługiwane przez tutejsze browary.

Czas rozkwitu browarów lidzkich przypadał na okres przedwojenny. Obecnie zakres eksportu piwa uległ znacznemu uszczupleniu, aczkolwiek browary utrzymały tradycyjny poziom piwa, które wyrabiają z wyborowego jęczmienia sprowadzanego z Kujaw. Surowiec przetwarzany jest na miejscu na słynnym chmielu lubelskim. Za jakość wytwarzanego piwa browary posiadają medale i dyplomy przyznane na różnych wystawach krajowych i zagranicznych.

Podkreślić należy, że browar Papirmejstra w ostatnich czasach powziął zamiar wypróbowania do wyrobu piwa jęczmienia z terenu powiatu lidzkiego, jako miejscowego surowca. Jeśli eksperyment ten wykaże, że jęczmień miejscowy nie ustępuje jakości sprowadzonego z Kujaw, rzecz jasna, że przed rolnikiem powiatu lidzkiego i terenów sąsiednich otworzy się nowa możliwość zbytu płodów rolnych.

ZL 9-1936 (1/89-2009)

 

 

Яндекс.Метрика