Герб горада Ліды, наданы 17 верасня 1590 г.
Ks. Leoncjusz Kaceperek zginął jako kapelan wojskowy na polu walki pod Głowaczowem, blisko rodzinnych Kozienic. Zginął jako pierwszy z kapłanów wileńskich w czasie II wojny światowej.
Ks. Kacperek, syn Władysława i Dominiki, urodził się 13.1.1902 r. w Kozienicach. Uczył się najpierw w miejscowej szkole ludowej, a następnie w gimnazjum rosyjskim w Kozienicach. W latach 1915 - 1918, z powodu wojny, miał przerwę w nauce. Dopiero w 1918 r. rozpoczął znowu naukę, tym razem już w polskim gimnazjum w swoim rodzinnym mieście. Był w tym czasie ministrantem, a także działał w harcerstwie.
W 1920 r. wstąpił na ochotnika do wojska. Gdy w 1923 r. zgłosił się do Seminarium Duchownego w Wilnie, dziekan i proboszcza kozienicki wystawił mu bardzo pochlebną opinią, akcentując jego przynależność do ministrantów i działalność w harcerstwie. Podkreślił, że jest przykładem dla rówieśników. W Wilnie Leoncjusz ukończył najpierw przy seminarium liceum i zdał maturę i w 1926 r. rozpoczął naukę na I kursie filozofii. Wakacje spędzał w rodzinie, a także na parafiach Archidiecęzji Wileńskiej, m.in. w Ejszyszkach i Sokółce. Święcenia kapłańskie przyjął dnia 4. VI.1933 r. w kościele św. Jana z rąk Arcybiskupa Romualda Jałbrzykowskiego. Katedra po powodzi sprzed dwóch lat była w remoncie.
Na pierwszą placówkę ks. Kacperek trafił do Nowej Wilejki. Był tam krótko, gdyż już 30.XII.1933 r. otrzymał nominację na prefekta do Lidy. Musiał dobrze się zapisać w Nowej Wilejce, skoro komitet parafialny prosił Arcybiskupa o pozostawienie go w tej parafii. W Lidzie, w parafii farnej, pracował aż do sierpnia 1939 r. Był tu prefektem szkoły nr 1 (dla chłopców) i nr 2 (dla dziewcząt). Jego uczeń, ks. infułat Lucjan Namiot, wspomina go jako gorliwego katechetę i bardzo lubianego przez dziatwę i młodzież. Prowadził tu rożne organizacje kościelne, jak krucjata eucharystyczna czy sodalicja mariańska. Udzielał się też w kościele parafialnym.
W końcu sierpnia 1939 r. ks. Leoncjusz został powołany na kapelana do wojska. Trudno dokładnie powiedzieć, do jakiej jednostki został przydzielony. Można przypuszczać, że był w 13 dywizji piechoty, która po osiągnięciu 8 września rejonu Dąbrówki i Stawiszyna podjęła o zmroku marsz przez Głowaczów i Ryczywół na most pod Maciejowicami. Już przez Głowaczów, który zdobyto w walce z 1 dywizją lekką, musiano przedzierać się siłą." (Wojna obronna Polski 1939. Warszawa 1979 s. 504). Skądinąd wiadomo, że ks. Kacperek zginął pod Głowaczowem. Zginął więc najprawdopodobniej 8 września 1939 r. tuż obok rodzinnych Kozienic.