Герб горада Ліды, наданы 17 верасня 1590 г.
Крыжаўзвіжанская царква знаходзіцца ў цэнтры вескі. Пабудавана у 1810 г. з дрэва. У 1880 г.над бабінцам надбудавана званіца, а пры ўваходзе зроблены тамбур.
Царква агароджана невысокім мурам, з якога наілепей захавалася фасадная частка, рэставраваная ў 1935 г.
На пачатку 60-х гадоў царква была гвалтоўна зачынена. Мясцовыя жыхары успамінаюць, што яны баранілі царкву цэлы дзень, мужчыны баранілі браму агароджы , а жанчыны - царкву. Жаночы лямант быў чутны нават у навакольных весках. І толькі ў начы нам.старшыні Лідскага райвыканкаму Баранаў і парторг Тарноўскага саўгасу Жэнько здолелі выканаць загад партыі. Пры гэтым вялікія стосы царкоўных кніг былі павыкіданыя у вул i чны бруд і страчаныя.
Зараз царква знаходзіцца у добрым стане і дзейнічае.
На царкоўным двары на поўнач ад храма знаходзіцца камень-валун вышынёю 0,5 м. з адбіткам жаночай ступні прыкладна 34 памеру. Па мясцовавым паданням гэты след належыць Маці Божай. Гэты камень раней знаходзіўся на лузе за царкоўнымі могілкамі. У 20-х гадах нашага стагоддзя быў прывезены да храму і асвенчаны мясцовым святаром.
Сведчанні аб камяні адсутнічаюць у даведніках.
Навогул камяні-валуны з поўнасцью ці часткова выбітай выявай слядоў чалавека або розных жывёл, шырока распаўсюджаныя у Эўропе і Азіі, трапляюца і ў Афрыцы. На Беларусі вядомы каля семідзесяці такіх камянёў, якія сканцантраваны на поўначы і ў цэнтры краіны. У большасьці выпадкаў, як і ў в.Бабры, гэта адзін след у натуральную велічыню, але сустракаюцца і два (звычайна след дарослага і дзіцяці), бываюць камяні са слядамі жывёл (аленя, зайца, мядзведзя, лісіцы, ваўка, быка, казы, ката).