Герб горада Ліды, наданы 17 верасня 1590 г.
Ала Вадзімаўна Юшко нарадзілася 19 траўня 1955 года ў вёсцы Кузьмічы Ваўкавыскага раёна. У Гародні вучылася на тынкоўшчыка-маляра. Жыве ў Лідзе з 1971 года. Працавала па прафесіі ў БМУ-175, ААТ "Ліданафтапрадукт". Вершы піша з 48-гадовага ўзросту.
Бульба і жук
У бульбу жук усмакаваўся,
І каб яе ўратаваць,
Развёў дзядок вядро атруты
І венікам пачаў махаць.
А ранкам бачыць: жук пракляты
Яшчэ тлусцейшы нейкі стаў.
Дзед, можа, нешта пераблытаў,
Не так яго пачаставаў?
Ну што за чортава адроддзе!
Як супастата загубіць?
Трайную дозу дзед разводзіць
І зноў давай жука труціць.
Назаўтра новае ўжо гора:
Няма ні бульбы, ні жука.
Бо, мабыць, гэтая атрута
Занадта моцная была.
Грып
З выраю бусел вярнуўся дахаты.
Ну а тут яшчэ зіма.
Спяць
пад снежнай коўдрай жабы.
Вось дык гэта навіна!
"Дзе ўзяць цяпер мне корму?
Мо ў хахлатак папрасіць?
Але ж іх закрылі ў клетках,
Грып каб усіх не памарыў".
Тузік бегае кругамі,
Сцеражэ ад чужакоў.
"Дзе знайсці мне Айбаліта,
Каб даведку даў, што я здароў?"
Прыляцеў у родну хату,
Прытуліўся і схуднеў.
"Ну а грып, заразу гэту,
На шляху я не сустрэў".
Абібок
Госці ходзяць па надворку -
Тузік нават не глядзіць.
Гаспадыня папракае:
"Абібок, чаго маўчыш?"
Ну а ён хвастом віляе
І з дакорам уверх глядзіць:
"Ці ж я розуму не маю,
Каб брахаць мне на сваіх!"
* * *
Маці дачку нарадзіла,
Ну а бацькі след прастыў.
Людзі потым гаварылі:
Сабакам сена ён касіў.
Мабыць, шмат было работы,
Бо крывінку не прызнаў.
Ды суседзі падтрымалі:
- З Божых рук тваё дзіця. -
І на вуснах у немаўляці
Слова "тата" не было.
Хоць і меў мужчына статус,
Пустазеллем усё прайшло.
* * *
Быў званок, што госць у хату.
Трэба хлопца сустракаць,
Бо з далёкай ён дарогі -
Кішкі будуць марш іграць.
Стол накрыла, як заўсёды,
Ёсць што есці і запіць.
Дык чаму не ўгаварыла
Хоць на зуб што палажыць?
Добры госць у хаце быў,
Нават кавы не папіў.
Ну а я цяпер гадаю,
Ці яшчэ калі спаткаю.