Папярэдняя старонка: ПАЭЗІЯ

Аўтар: Багдановіч Ірына,
Дадана: 17-03-2016,
Крыніца: Ад Лідскіх муроў № 8; Ліда, 2015.

Спампаваць

Ірына Эрнстаўна Багдановіч (нар. 30 красавіка 1956, Ліда) - беларуская паэтэса і літаратуразнавец. Кандыдат філалагічных навук. Скончыла гістарычна-філалагічны факультэт Гомельскага дзяржаўнага ўніверсітэта (1978) і аспірантуру пры Інстытуце літаратуры імя Я. Купалы АН Беларусі (1983). З 1983 працуе ў Інстытуце літаратуры АН Беларусі.

Друкуецца з 1973. Аўтар кніг вершаў "Чаравікі маленства" (1983), "Фрэскі" (1989), "Вялікдзень" (1993), "Сармацкі альбом" (2004), "Прыватныя рымляне" (2006), "Душа лістападу" (2013) манаграфій "Янка Купала і рамантызм" (1989), "Авангард і традыцыя: беларуская паэзія на хвалі нацыянальнага адраджэння" (2001). Укладальнік зборнікаў "Казімір Сваяк. Выбраныя творы" (2010) і "Вінцук Адважны. Выбраныя творы" (2011). Перакладае з польскай мовы.

   
   ТЫ, ХРЫСЦЕ…

Калі душа зусім зняможа, 
Здрыгвеюць думак берагі, 
Ты паднімаеш мяне, Божа, 
Вядзеш праз буры і снягі, 
 
Даеш надзею, ласку дорыш 
І наталяеш смяглы дух, 
І настаўляеш у пакоры, 
Каб захінуць ад завірух.
 
А я ў жыццёвым калаўроце 
Перад спакусамі й маной 
Малюся ў сцішанай самоце: 
Мой Божа, 
              будзь заўжды са мной! 

Прабач памылкі і правіны, 
Жаданні пышных апранах…
Ты, Хрысце, Збаўца наш адзіны, 
Жыццё, і Ісціна, і Шлях.


ТЫ - ВЕТРАЗЬ…

Дай, добры Божа, нам пакоры 
З Тваёю воляй згодна жыць; 
Ты - ветразь у жыццёвым моры, 
Дапамажы па моры плыць. 

Дай моцы Духу нам, стамлёным 
Штодзённай 
                    жорсткай барацьбой, 
Каб чуцца нам дабраславёным 
У шчырай злучнасці з Табой. 

Нас умацуй праз сакрамэнты, 
Тваё святое Цела й Кроў; 
Святлом сваім на нас прамень Ты 
Праз чын ахвярны святароў, 

Каб сэрцы мы свае адкрылі
На таямнічыя Дары, 
Цябе і бліжняга любілі, 
Як і вучыў Ты на гары. 


СПЯШАЕ ДЗЕНЬ 

Як хутка ночы пралятаюць, 
Як шпарка прабягаюць дні!
За імі сны не паспяваюць 
І справы ўсе мае, ані… 

Як жа прыцішыць, запаволіць 
Той шпаркі бег, імклівы рух, 
Каб умясцілася ў іх болей 
І сноў, і спраў, і завірух, 

І спёкі летняй, і вясновай 
Красы, і восеньскай слаты…
Спяшае дзень з турботай новай,   
З рахункам хвілек залатых. 

І я малюся Табе, Божа, 
Падзяку шлю за дзень, 
                                     што зноў, 
Як падарунак найпрыгожы, 
Ты даў мне ў  шчодрасці сваёй.


ЛЮДЗІ НА УЗВЫШШЫ

Кажуць хлусы: беларусы - 
Людзі на балоце, 
І балота іх калыска 
Ў радасці й самоце. 
Але мы тут скажам з верай 
Хлусакам увішным: 
Беларусы - гэта ўперад 
Людзі на Узвышшы! 
А калі іх цёмны сілы 
У балота цягнуць, 
Молім шчыра: Божа мілы, 
Выбаў з тае багны! 
І праліся ў сэрцы, душы 
Ласкаю нябеснай, 
Каб нам цешыцца няскрушна 
Доляю пачэснай.

 

Top